با سلام
با به پایان رسیدن ماه رحمت و برکت و غفران الهی طبق گفته پیشین که گفته شد هر کس نمره بیشتری آورده است شادمان تر و موفق تر است.اما هستند کسانی مثل من حقیر به حداقلی های این ماه بسنده کرده و شایسته این ماه نبودم.اما باز جای امیدواری است.
اما نمی گویم چه بسیارند، اما هستند کسانی که روزه در این ماه را نه به دلایل موجه شرعی، که از روی هوا و هوس ترک کردند.اینها شامل این آیه قران خواهند شد که می فرماید:«صُمٌّ بُکمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَرْجِعُون: کرند، لالند، کورند؛ بنابراین به راه نمىآیند.»[البقرة :18] دیگر امیدی برای بازگشت او وجود نخواهد داشت.
شکستن قبح روزه خواری کم گناهی نیست که برخی به راحتی رعایت نکردند.بسیاری از جوانان و نوجوانان تحت همین اخلاقیات ،شاکله وجودی شان شکل می گیرد.وقتی دیدند چه بسیارند آنان که نه تنها روزه نمی گیرند که در ملاء عام رعایت نمی کنند با کمی ضعف در دین و ایمان ممکن است فردا جزو همین دسته قرار گرفته و بی شک گناهشان پای آن حریم شکنان خواهد بود.
این که فردی روزه نمی گیرد برای انسان در هر شرایطی قابل قبول است، اما روزه خواری در ملاء عام توجیه ناپذیر است.بالاخره ماه مبارک رمضان نیز سپری شد و عده ای سربلند از این مهمانی آسمانی بیرون آمدند و عده ای سرخورده و در حسرت که چرا در این مهمانی با شکوه شرکت نکردند،ولی با این وجود وانمود می کنند که خوشحالند و در گرمای طاقت فرسای تابستان گرسنگی و تشنگی را تحمل نکردند،اما مگر می شود که آدمی با گوش فرا دادن به دستور شیطان و بنده او شدن،احساس رضایت و خوشحالی کند.
اگر به این درجه رسیده ایم که علیرغم فرمانبرداری از شیطان ، احساس رضایت نیز داشته باشیم کلاهمان پس معرکه است. به خود بیاییم.
